શનિવાર, 29 ડિસેમ્બર, 2012

સુંવાળું વ્હાલ.....!!!

તમે એ ડાળ છો જેનું ફુલ બની મહેંકીએ અમે
સામે મળોને ફફડે છે હોઠ ના કંઈ કહીયે અમે
દરિયો દેખાય ફુલદાનીએ મોહક મત્સ્ય અમે
ઉઘાડ-બંધ હોઠોને પરપોટે સુંવાળું વ્હાલ અમે
----રેખા શુક્લ 

ધમધોખાર હ્રદય

       રોજ ઉગે અવસર તિથિ તોરણ ચિટકી
           કંકોત્રી લખાઈ કુળદેવી કાજ જોને
      ખુશીના સ્નેપશોટને મઢાવી લઈએ ચાલને 
 કાવ્યદ્રશ્ટી એ શબ્દકોષને બાયફોકલ કર ચાલ ને
      આ હ્રદય પણ કેવું અકબંધ છે પડ્યું જોને
       કંઇક એવું ધમધોખાર દોડતું કર ચાલ ને
          ----રેખા શુક્લ ૧૨/૨૯/૧૨

ગુરુવાર, 27 ડિસેમ્બર, 2012

તસવીરેં


એક ને જામ બના દિયા દુસરે ને ખ્વાબ
તસવીરેં ચાંદ ને દેખ લિખા હૈ જવાબ...
ચિનગારી ભડકતી ખ્વાહિશે લાજવાબ
ફિરભી ના જાને ચાંદની પે યે શબાબ...
--રેખા શુક્લ ૧૨/૨૭/૧૨

ખુદથી ખુદા થૈ


પીગળી ચંદરવે ચાંદ મુંઝાઈ રહ્યો છે;
આગળ પાછળ પડછાયે સંધાઈ રહ્યો છે...
સડી રહ્યો છે માણસ થૈ ગંધાઈ રહ્યો છે;
દોડ્યો દુર ખુદથી ખુદા થૈ કંતાઈ રહ્યો છે....
---રેખા શુક્લ ૧૨/૨૭/૧૨

મંગળવાર, 25 ડિસેમ્બર, 2012

પટપટ.. થોરે


લખ લખ લખોટીયું દડદડ અડીને
મધ મધ રાતડીયું તડતડ પડીને

રખ રખ લાગણીયું પટપટ રડીને
વખ વખ જિંદગીયું ઝટ્પટ ચડીને
--રેખા શુકલ

બીજ ને ફુંટ્યા અંકુર મુળિયા થડ થઈ ગયા
ગુલાબથી દાઝ્યા રણ ના થોરે છાંયે થયા
--રેખા શુક્લ 

પ્રેમ દર્દ

હું જ મારા થી થાકી ભાગતી રહું છું 
ને તું પકડવા મુજને શીદને આવે છે?
દુર થી ડુંગર રળિયામળા દેખાય છે 
ભુલો પડી રોજ શીદને સતાવે છે?
--રેખા શુક્લ ૧૨/૨૫/૧૨

ખોળીયા નો પ્રેમ દર્દ ને પણ થઈ ગયો
નિઃવસ્ત્ર કકડ્તી ઠંડીએ જઇ વળગી ગયો
--રેખા શુક્લ

સોમવાર, 24 ડિસેમ્બર, 2012

दिल गिर पडा...


गिर पडा झुमखां और दिल दौड गया
पथ्थर का पुत्ल शिशे को लो तोड गया

एक ही नजर से दिलको लुंट चला
बेवफा निगाहे चार सागर नैन से छुट गया
---रेखा शुक्ल १२/२५/१२

રવિવાર, 23 ડિસેમ્બર, 2012

ભિખડાં


પાછળ પાછળ ધર્મ પગદંડીએ

પ્યાસી તૃષા ભિખારી દંડી એ

સુજેલ ઘા ઉપસી ઉપડે પંડે

ભિખડાં ખોતરે અધર્મ ફંડે ફંડે
--રેખા શુક્લ

સસ્તે રસ્તે

ધર્યો વેશ અલગારી રખડપટ્ટીએ
સર્જાય રઝળતી વાર્તા એક અટુલા રસ્તે

ના સમજાયું તુજને-મુજને રડતે હસ્તે
દર્દે-અશ્ક, ઈશ્કે-ઈમાન વેચાય સસ્તે રસ્તે
---રેખા શુક્લ


ગુરુવાર, 20 ડિસેમ્બર, 2012

પગફેરા ના સમજુ... તુ જાણે પણ હું શેને સમજુ?

પગફેરા ના સમજુ... તુ જાણે પણ હું શેને સમજુ?
ઇશ્વર ને બે હાથ જોડી ને પુછું આપીને કેમ લઈલે તું?
જન્મ આપી માંડમાંડ છુટો કર્યો હમણાં તેને કેમ ભુલુ?
તને સોંપતા પેહલા તારા વિષે શું સમજું પરમાત્મા?
ક્યાંથી લાવું અગ્નિદાહ ની તાકાત હું મારામાં ?
આ પગફેરા તુ જાણે પણ હું શેને સમજુ?
અંતર મન ના સમજે કોમળ દિલના માને 
તું કઠોર છે નિષ્ઠુર છે સ્નેહી નહીં દુશ્મન છે?
સમય પતી ગયો જાણે તું જવાબ દે?
ક્યાંથી રાખું શ્રધ્ધા ને શું આપું અંજલી?
દોહ્યલું લાગે છે શનીલ તારા વગર જીવન
આ પગફેરા તુ જાણે પણ હું શેને સમજુ?
આજ શ્વાસ ગુંગળાય કડવો વખ સંસાર
સુનો મારગ ને શુષ્ક વ્રુંદાવન વિચાર
પાણીના વેશમાં ધરી મુજને શ્વાસ વગર
જ્યાં ભાગવાને વ્હાણ પણ દીધા વગર
અર્થહીન ઉભા રહી ત્યજવું નથી જાણું
કાયમી કોઈનું રેહઠાણ કે રોકાણ નથી 
લે આપ્યો મારો હવે તારો સાચવીશ જાણું
આ પગફેરા તુ જાણે પણ હું શેને સમજુ?
----રેખા શુક્લ ૧૨/૧૯/૧૨


ગુરુવાર, 13 ડિસેમ્બર, 2012

યાદ અત્તર


પથ્થર થઈ ને રહી ગઈ
ભીતરે જઈ કટકા થઈ

સોના જેમ તપતી ગઈ
આખરે યાદ અત્તર થઈ

ખુશ્બુથી પહેચાની ગઈ
શબ્દની સરવાણી થઈ

વાસંતી ફુલબહાર થઈ
ફેસબુકે જ ખોવાઈ ગઈ

રંગો અવનવા જોઈ લઈ
ચિત્રો મહીં ભળતી ગઈ

૨૫ ભાગ્યા ૫ ચૌદ થઈ
ગણીતની એક રમુજ જોઈ
---રેખા શુક્લ ૧૨/૧૩/૧૨

ભારતીય પુતળી


અનુભુતિ અતિત સ્મરણની, યાત્રા બસ શબ્દો મહીં
વિચાર વિનિમય ના વમળની, વેબસાઈટ ભાષા મહીં

ઉલેચી લે કાયા કુમળી, છે  ભારતીય  પુતળી અહીં
ચિંતિત અભિગમ સ્મૄતિપટે, વાંછટું  ભીનાશ મહીં
---રેખા શુક્લ ૧૨/૧૩/૧૨

મયુરપંખ


આ શૃંખલા રૂડા લંઉ ચીંધુ ખુદ ને ક્ષિતિજ ફરે
ઝણઝણાવતું કદી જડે ને વીજળી સંગ ઝુરે

હું ય ઇરછું મોરની થંઉ એવી કે ટહુક્યા કરે
મધુર પંખીઓ કલરવ કરે મયુરપંખ ઘરે ઘરે
---રેખા શુક્લ ૧૨/૧૩/૧૨

મંગળવાર, 11 ડિસેમ્બર, 2012

પ્રેમ એટ્લે પ્રેમ ...



હાંથે ગુંથેલ મોગરાની વેણી ઝુલે અંબોડ્લે એટ્લે પ્રેમ

સામે ચાલી મળે પતંગિયાની પગલીયું એટ્લે પ્રેમ

ચોમાસું ખાબોચિયે ને ધુળ મહીં ન્હાય ચક્લી એટ્લે પ્રેમ

કાળમીંઢ પથ્થરે ઝુલે ઝરણાનું પારણું એટ્લે પ્રેમ

--Rekha Shukla 12/11/12

pushpanjali


પંચામ્રુત ના પ્રેમ પરાગે
પ્રાંગણે તરંગ પ્રણય પુષ્પ

પરથમ સમરૂં અર્પુ ટહુકે
ઝુલ્ફ સંગ પવન મહેંક
---રેખા શુક્લ૧૨/૧૧/૧૨

રવિવાર, 9 ડિસેમ્બર, 2012

છેલ કરો કેમ છમકલું રે...


પિયુજી છે મોગરો પ્રિત તમારી ભાળુ રે
શરમના શેરડે મરી મરી જાંઉ રે 
છેલ કરો કેમ છમકલું રે...

પ્રેમ પીયુષ તો પાષાણે પ્રાણ પુરે
ચાંદલિયો કરે ટહુકા રે કાનમાં રે
મનડામાં ગીતડાં પ્રગટાવે રે
છેલ કરો કેમ છમકલું રે...

ઝાકળઝોળ રૂપેરી રેશ્મી દોર રે
અજોડ એવી દાંપત્ય સોનેરી કોર રે
છેલ કરો કેમ છમકલું રે....

સુર નું સંગીત મુજ વ્હાલમજી રે
કાગળ ને કલમ ની જોડ રે
છેલ કરો કેમ છમકલું રે
---રેખા શુક્લ 

ગુરુવાર, 6 ડિસેમ્બર, 2012

કુણી કૂણી....


ચપટી ઉજાસ પગલા ખુશી નો ખળભળાટે

શીર્ષક વિનાની વાર્તામાં સુંવાળા સળવળાટે

જુંઈ થૈ મેંહક્યા કરે મુજ એક પંખી ફફડ્યા કરે

ખાટીમીઠ્ઠી નરમગરમ મખમલી મહાલ્યા કરે

પાનેતર ને પાલવડે સાદ હ્રદયે ભળ્યા કરે

દીકરી ડાળ કુણી કૂણી પવન સંગ પાંગર્યા કરે
--------રેખા શુક્લ (શિકાગો)

ઈરછા પક્ષી...!!


અહીં રોજ ઉડે ઈરછા પક્ષી આંખે

મળવા લાવે આભ સગપણ બારણે

પડઘાતા ધોધની શબદ ધારમાં 

ધોધમાર કોઈ વરસે કોઈ તરસે

દર્પણ બારણે પાણીપાણી થૈ સ્પર્શે

વરસાદ રણમાં પલળી ટહુક્યા કરે

વ્હાલ થૈ પાણી મુજને ભિંજી ભિંજે

--------રેખા શુક્લ (શિકાગો)

તારા વગર.....


 મેહ્ફિલ છે અંગત આપણીજેના મુશાયરા છે આપણા
મહેંકતું રાખવું છે ગુલશન અહીંજે શક્ય નથી તમારા સૌ વગર.....
પાંદડું લીલું રંગ રાતો પગલે પગલે પિયા નો જીયો લઈ જાતો
તુજ કાફી છે તારા માટે શાને ના ગોત તુજને તારામાં 
ખુદ ને મળે ખુદા નહીં તારા વગર......
દોહ્યલું લાગે  જીવન તારા વગર 
કોઈનો  ગમે સંગાથ તારા વગર....
માટે માંગુ તારો હાથ દે  મને સાથ
કડવો લાગે સંસાર પ્રિયે તારા વગર.....
તારા વગર શ્વાસ મારા મહીં નહીં રહે  ખોળીયા મા
હું તો શું  દુનિયા પણ ના શોધી મળી શકે તારા વગર......
ગુન્હો એવો થયો છે કે ચુકાદો નહીં આવે તારા વગર.....
વાત-વાતમાં તારી યાદો ને વાગોળતો રહ્યો મન હવે તો ઢંઢોળાય તારા વગર.....
 તે કેવી રમત મારી ખાનદાની ની કે નથી પામી શક્તો હું મને તારા વગર.....
દિલની ગલીઓ સુની પડી છે તારા વગર લાગણીનું ફળીયું પણ સુનું છે તારા વગર.....
હવે શેની રાહ શિદને દુઃખાવે દિલ મુજનું આત્માનું ખોરડું ખાલી પડ્યું તારા વગર....
લાગણીના પ્રવાહોમાં તણાતો રહ્યો તારા વગર.... આમ પણ સંસાર ક્યા જીવવા લાયક તારા વગર....
મને સમાવી લે હવે તારા દિલમાં જરા હવે તો જીવવુ લાગે આકરૂં તારા વગર....
ભરેલો છે અહીં લોકો નો દરબાર તોય થાય તન્હાઈ નો એહસાસ તારા વગર...
આકાશે ઉડતા પંખીઓને નિહાળી એહસાસ કરું કુદરત
 મળૂ તુજને  એહસાસ તારા વગર...
ધરતીના ખુણે ખુણે પથરાયા છે વન-ઉપવન 
છતાં ફેલાયેલી ડાળીઓની નજાકત નથી તારા વગર....
ચારે બાજુ ખુશીનો છે ખળભળાટ છતાં આવે વેદના ના અણસાર તારા વગર.....
દિલ તો નાજૂક છે જે તમને આપી દીધું
હવે  કારમી વેદના સહું છું તારા વગર.....
શોધે છે સતત તને મારી નજર
ક્યાંય ગમતું નથી પિયુ તારા વગર.....
મનનો અજંપો આજ હૈયે દેખાયો
શાને કાજે તેનો પ્રેમ ઉરમાં સમાયો
દુનિયા આટલી રંગીન છે છતાં લાગે શુન્યાવકાશ તારા વગર...... !! --(tara vagar-on line )

સોમવાર, 3 ડિસેમ્બર, 2012

મને પસંદ છે ...


******************************
ઘર બેઠે ગંગાજળ મળે તો, મરવાનું મને પસંદ છે...

કવિતાઓનું રસપાન મળે તો કવિસંમેલન મને પસંદ છે..

શિકાગોના પ્રાંગણે પગેરૂં તમારા પડ્યા તે મને પસંદ છે...

હરખથી ધબક્યા હૈયા નાનેરા હસ્યા મને પસંદ છે ...
--------રેખા શુક્લ

શનિવાર, 1 ડિસેમ્બર, 2012

જો તું મળવા આવે કાન


તમન્ના બધી જાગી ઉઠે જો તું મળવા આવે કાન

આ ૠતુ બદલાઇ જાય જો તું મળવા આવે કાન

જમાનો અરે જલી જાય જો તું મળવા આવે કાન

આ દુનિયા ભરના ઝગડા, ઘરના હાલ ને ચાલ

બધી બલા ટળી જાય જો તું મળવા આવે કાન
--રેખા શુક્લ ૧૨/૦૩/૧૨

ના સમજે દિલકે હારે હૈ..........


સમજ સમજ કે ના સમજે; ના સમજે યે દુનિયા હૈ

પલપ ઝલક કે યે રિશ્તે; યે રિશ્તે હૈ યે તારે હૈ

ચુનમુન ચુનમુન ચુપકે ચુપકે ચુભ્તે છુપકે ન્યારે હૈ

ડગર ડગર સે પલપલ છલકે; છલકે દિલકે હારે હૈ
--રેખા શુક્લ ૧૨/૦૨/૧૨ 

ભોળું ભુલકું


તું મને પાલવનું ઇંગ્લીશ પુછ ના અહીં આંસુ ટિશ્યુંથી લુંછાય છે....

અહીં અંગ તો ઉઘાડા દિસે છે ખાલી દિલ બસ બંધ દેખાય છે....

હજુ કાલે જ તો સપનું જોયું ખોળામાં તું જાગતા રડી પડાય છે....

દિકરી ને સાંભળી વ્હાલ માં ભોળું ભુલકું બની હસી લેવાય છે...
----રેખા શુક્લ ૧૨/૦૧/૧૨

ગુરુવાર, 29 નવેમ્બર, 2012

સરહદ


બુલંદી દેર તક કિસ કે હિસ્સે મે રેહ્તી હૈં
બહુત ઉંચી ઇમારત હર ઘડી ખતરે મે હોતી હૈ

જહાં ગરીબી શાનસે પર્દે મે રેહતી હૈ
વહાં અભી ભી અમીરી નંગી નજર આઈ હૈ

બિલ્લી કી દેખરેખ મે ચીડીયાં કો દે દિયા
દુનિયા હમારા હક ભી હમે દે ન સકી

પોતા ભી હમસે છીનકે રાજા કો દે દિયા
દુશ્મની ને કાંટ દી સરહદ પે અપની જિંદગી

દોસ્તી ગુજરાત મે રેહ કર મો હાજીર હો ગઈ
પથ્થર કા મેરે સરસે કુછ રિશ્તા નિકલતા હૈ

જીસે દુશ્મન સમજતા હું વહી અપના નિકલતા હૈ
ડરા ધમકાકે તુમ હમસે વફા કરને કો કેહ્તે હો

કભી તલવાર સે ભી પાંવકા કાંટા નિકલતા હૈ ?
કુંવે સે હર વક્ત પાની મીઠા હી નિકલતા હૈ

બુધવાર, 28 નવેમ્બર, 2012

પારિજાત પ્યાસે


પંચપુષ્પી રક્તશીખાધારી
  પથરાયા જ્યાં શ્વેત 
     પારિજાતકે
હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે
  નભમંડળે રાસ રચે
ટમટમે અગણીત તારલા
      અમાસે
હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે
 પલકારામાં ભાગે સૌ
નિજસ્થાન ભુલી પાછળ
      ઝાંકળે
હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે
  સંવેદનાની યાદ ને
    સ્મરણનું ભાથું
       અતિતે
હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે
    શ્વેત પરછાઈ
     પ્યાસી થંભી
  લઈ રક્તબિંબ અધરે
હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે
 ---રેખા શુક્લ

હમ ભી પ્યાસે ઔર વો ભી પ્યાસે


નિગાહોં કી કૈદ જિંદગી મે હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે

ખામોશ ઇંતજાર લિયે હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે

અજનબી ઔર ખયાલો મે હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે

નમકીન મસ્તીયોસે ભરે હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે

દિલ કરતા ઇબાદત રહે હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે

ટપકતે આંસુસે સી લી જુબાન હમ ભી પ્યાસે વો ભી પ્યાસે

સાયે ઔર રૂંહ કહે હમ ભી પ્યાસે ઔર વો ભી પ્યાસે

---- ---રેખા શુક્લ

શુક્રવાર, 16 નવેમ્બર, 2012

જાનુ...........!!!


શહર તક હૈ સબકા અંજામ વો તો જાનુ
જલકરે હૈ ખાક હો જાના વો ભી તો જાનુ

વૈશતે દિલ-રસ્મો દિદાર ભી તો જાનુ
મજહબે ઇશ્ક હર રસમ કડી વો જાનુ

કિસી ખંજર યા તલવાર સે ના કમ જાનુ
નજરેં અંદાઝ પિલાયે જહર વો ભી જાનુ

હકીકત પરીંદે ધર્મ ઇમાન અશ્ક જાનુ
ગર્મ લહુ બિચ દોડતી યાદેં વો મૈં જાનુ

ઉલ્ફત કી કડી ડગર કયામતે ઇંતહા જાનુ
ઘુંઘટ પટ કી લાજ છોડ દર્શન કી પ્યાસી જાનુ

કેહ દે ક્રિશ્ના ભરી મેહફિલ વો મૈં ના જાનુ
ન હું રાધા ન મીંરા, દિવાની હું બસ જાનુ
------રેખા શુક્લ ૧૧/૧૬/૧૨

ચુપકે..ચુપકે


દિપ જીન કે ચંદ રૂહ લિયે જલે છુપકે છુપકે
કરે ઇન્કાર આયના પર દિદાર કરે ચુપકે ચુપકે

ઝુકી હુઈ નજર તેરી સવાલ કરે મિલકે
બહારોં સે નિખરતી હુઈ વાદિં પુછે રુક રુક કે

જન્નતમેં રેહતે હૈ જહાં રિશ્તે દિલ કે જાકે
સજધજ કે સંવર અંગડાઈ લે ફિર મુડ કે

બિખર પડે તન્હાઈ જન્નતમેં બહાર પાકે
રોંગટે ખડે હો મુસ્કાયે હવા આયે જબ છુકે

------રેખા શુક્લ ૧૧/૧૬/૧૨

અય છોરી......


અય છોરી-અરે ઓ છોરી ક્યું મુસ્કાયે ગોરી ગોરી

તુમ કોઈ ઔર તો નહીં ઉમ્ર ભર કી તલાશ મોરી

ચાંદની ખીલ ઉઠી બર્ફીલી શામ મે જોરા જોરી

મૈં હુ તેરા ખ્વાબ કરુંગી બસ તંગ બારી બારી

------રેખા શુક્લ ૧૧/૧૬/૧૨

સોમવાર, 12 નવેમ્બર, 2012

पायल...


तेरी याद मे मुस्काये मेरी पागल पायल
आह मे जागे सितारे फिरते घायल घायल
दो दिल समाये प्यासी रुह मे लोयल 
रंगमंच पे घुरता धडीका रोयल डायल
बदला नजारां सरफिरे चमन बोला
तेरी हर अदा महोब्बत मुजे लगे
मासुमियते भरे बचपन के लम्हैं
--रेखा शुक्ल