મંગળવાર, 31 જુલાઈ, 2012

HAPPY RAKSHABANDHAN...


રક્ષાબંધન પર્વ ભાઈ બહેનના હેતનું
એકમેક ના સમર્પિત પ્રેમનું,
ખળખળ વહેતુ નિર્મળ ઝરણું
છે સહોદરના નિઃસ્વાર્થ નું....
ઇશ્વર સર્વની મનોકામના પુર્ણ કરે અને માનવજીવનનું પરમલક્ષ્ય
પ્રાપ્ત કરવાનિ સદબુધ્ધિ મેળવે તેવી પ્રભુને નમ્ર કર જોડી પ્રાર્થના...!!


થાય ચૈતન્યનો ચમત્કાર તો કરું કવિને અર્પણ...



હીરાનો પારખનાર મળે સાચો જો ઝવેરી
નવા નગરનું નિર્માણ અહીં તો થાય રૂપેરી
પ્રાર્થના ને ધૈર્ય ભરી સાધના એ ઉડવા મળ્યું આકાશ
આવેશ ને આતશ માં ભળે બુધ્ધિનો સરવાળો
સંગંત ના સુફળે અહીં થાય સ્વપ્ન સિધ્ધિ
અટ્પટાં સવાલોના જડબાંતોડ જવાબોમાં
પાલખી માં બેસી ને આવી જો વાધણ...
ત્યાગની ઉત્કટ ભાવના ને કપરું કર્તવ્યપાલન
અનોખી મળે સજા સૌજન્યની કરે સુરક્ષા
કલમ કિતાબ ને કારાવાસે વસે નિર્ભય નરવીર
ઇન્સાફે પરોપકારનું પ્રદર્શન તો ન હોય
સ્વદેશ સ્વાધિનતા જ સર્વોત્તમ સંપત્તિ
સ્વાશ્રયનો સબક દેખાડી લૈ ભાષાની ખુમારી
કવિતાનું કૌવત લઈ કર અનોખો કરિયાવર
ગરવી ગુરૂદક્ષિણા જ સહાનુભુતિની સરવાણી
સાહિત્ય સેવાના વ્રતધારી ને દંઉ પ્રસંશાની પુષ્પાંજલિ
----રેખા શુક્લ 

સોમવાર, 30 જુલાઈ, 2012

ચપટી સિંદુર....


ચપટી સિંદુર ને શ્યામગુલાલ બિંદીએ વરમાળા 
પીળી પ્રીતૂ ની ઘેઘુર વડલાની ગરમાળા
જોયા'તા મુકામે દુર સ્મરણે તરગાળા
નામ પાડ્યા હુલામણામાં શમણાં લજામણાં
આંસુ પી ને ફુલે દિવસો કરમાણા તરસ્યા સરવાળા
વિશેષ પાછા સંબધે છે બન્યા કેમ અજાણ્યા 
-રેખા શુક્લ 

ઓટલે.....



બા જઈને બેસે મંદિરના ઓટ્લે, 
કોણે ક્યારેય જોઈ હોટલના ઓટલે?
જમાઈને દિકરાએ મોઢું ફેરવી લીધું ઓટલે, 
મોત ને પણ દયા ક્યાં ના આવી ઓટલે,
ફકત હૈયું રડે પણ કંઈ ન કરે ઓટ્લે, 
જૈ દિકરી બેસે મંદિરને ઓટ્લે?
બાપ થૈ ને કહે દિકરો ઘડાઈ રહ્યો ઓટલે, 
નાનકો માહ્ય્લો  ચિમળાઈ રહ્યો ઓટલે
શા નો અભરકો પુરો કરો ઓટલે?
-રેખા શુક્લ

મોહ્યો........


ભાતીગળ કસુંબલ ચુંદડીએ મોહ્યો
લીલા લહેરીયાની બાંધણીએ મોહ્યો
વીણેલી ટોપલી કવિતાએ મોહ્યો
પાધડીયાળા ફુમતે એ તો ઝુમ્યો
બચકૂં મરચું નૂ લઈ મુંછમાં હસ્યો
રહી હાથે બાજરીના રોટ્લે મોહ્યો
-રેખા શુક્લ


રવિવાર, 29 જુલાઈ, 2012

માનવાક્રૂતિ....


મુંગા શહેરની બર્ફીલી માનવાક્રૂતિને 
જીવન-લોઢ પર અત્યાચાર બુંદનો કાટ
આશ-મિનારનાં ડગમગતાં ખંડેર પર
આતશબાજી ની લાંબી-ટુંકી વણજાર
સસલાએ કર્યો પડકાર જંગરાજ ને
સર્જનહારને શરણે તો સૌની લાજને
આશુકોની મુંગી મહોબ્બતના મંદ ધબકારે
લાગણીના ફુલની લાશને કુચલતો ફરે
--રેખા શુક્લ("ગગને પૂનમ ના ચાંદ"માંથી)

प्यारका तोफा...


प्यारका तोफा...
नहीं कहेंगे आपको के जिओ हजारों साल मगर 
इत्ना तो जरुर कहेंगे आपको ये दिन हो तुम्हैं मुबारक...
इस दिन की यादें रहे हजारों साल...
क्या रख्खा है जिने में हजारों साल गर हसीन न हो आजका दिन..?
चंद गुफ्तगु हो पयमाने हो परवाने हो पिनेवाले और पिलानेवाले हो.
होंठो से न सहीं आंखोसे हि सही मगर इतना तो जरुर कहेंगे आपको ये दिन हो तुम्हैं मुबारक..
न सोना न चांदी दिया है छोटा सा उपहार मगर दिया है बडे प्यारसे ये उपहार...
तुम्हारे कद्रदानो की बाते होती रहेगी युं ही आजकी शाम गुजरती चलेगी
चंद लम्हें करके यादगार सुनलो फिरसे एकबार ये दिन हो तुम्हैं मुबारक..
----रेखा शुक्ला (गगने पूनम नो चांद)

વૈભવ કિરણોનો....


ગઈ કાલે તો તરુવર પર્ણ ને ફુલે કિરણો નો વૈભવ હતો 
આજ અહીં ઉગેલી ઇમારતો ની વચ્ચે સુર્ય લથડાતો હતો
કાલે તો પંખીના ટહુકા હવાના હિંડોળે ઝુલે ઝુલતા હતા
આજ મિલોની ચીમનીઓ ની ચીસોમાં અટવાતા હતા
કાલ ફુલોના સાગરે પરીઓની પરિમલ કાયા તરતી
અહીં આ નાગુ પુગું થાક્યું પાક્યું નગર ડુબ્યું કે બુડતું
આજ-કાલ ની પેલે પાર ફરી વૈભવ કિરણોનો છલકાશે??
-રેખા શુક્લ 

સોમવાર, 23 જુલાઈ, 2012

ગુજરાતીનુ ભાવતું ભોજન કવિતાનુ...

વીણો હ્રદયના ટુકડા કવિતાનુ બનવાનું , 
અને શબ્દોનું લોહી ટપક -ટપક સરી જવાનું, 
મળે ટુક્ડે ટુકડે મા.....નવી બની જવાનું,
લાગે કે સંગે ભગવાન જ ભળી જવાનું


શું કવિતાનું સ્પંદને સજે સગપણનું
કે કવિતાની કેડીનું ગાંડપણ વગોવાનૂં,
કવિતાની સાંકડી શેરીએ રમવાનું,
વાંકડીયા વાળ નું સુંવાળુ સ્પર્શવાનું,

વક્ષ ચઢાણ ને ઉતરાણ ઉદર પ્રિયતમાનું
મુંઝાવી દે ગુંગળાવી દે શ્વાસ કવિતાનું,
ચાહકનું ચુંબન ને આશિકોનું બિછાનું,
લૈ ઢળે ખભે માથું એ કવિતાનું,

સુગંધ શબ્દ-પુષ્પોની ને માણું હેત હૈયાનું,
કદી શીતળ હવાનું ઝોકું વ્હાલું વ્હાલ ઘડી નું
વ્હાલ "મા"ના સ્તનનું ..
દુધધારા પાન કવિતાનું,

ચઢે નશો શરાબીનું ઝુમતું મયખાનું,
ચબુતરે પાણીયારું કાંગરિયાળું કવિતાનું,
શબ્દોનું ચણ ને "ઘુ" "ઘુ" પારેવડાનું,
ખર્યા પેહલા ખીલી ને ગુલાબનું મહેંકવાનું

ગડગડાટ વિજળી એ ઝરમર ઝરમર વરસવાનું,
વ્યથા વ્યાધિનું બયાન કવિતાનું,
વળગણ, ગળપણ ને તારણ કવિતાનું ,
પાંગળી પરવશતાનું સમાધાન જીરવાનું,

કળતરે, બળતણને બંધાણ કવિતાનું,
જીવ્યા શ્વાસે લેને કફન પણ કવિતાનું,
લૈ લૈ કચડેલા ભુકકા હાડકાં ,
આ માંસના લોચાનું પછી શું કરવાનું,

નિયમો સિધ્ધાંતો ને પંથે -પંથે 
રાખજોને સાક્ષર નું એક કવિતા બનવાનું.....!!

----રેખા શુક્લ-07/23/12

ગુરુવાર, 19 જુલાઈ, 2012

અશ્રુ.......jugalbandhi

કોણ કહે છે ટીપે ટીપે સરોવર ભરાય, જોઈલો અહીં અશ્રુઓ ના ટીપે ટીપે સાગર ભરાય છે.. બધાજ મિત્રો ના સહયોગથી બનેલી અનોખી અશ્રુઓ ની જુગલબંધી.
તારા અશ્રુ એટલે મને ખારું ખારું ભીંજવી જતો એક ધસમસતો દરિયો.....
તારા અશ્રુ એટલે મારા હૈયાને દઝાડતી અગન જવાળા …
અશ્રુ એટલે સ્વપ્નોની શરારત માટે આંખે ચૂકવેલી ભારે કિંમત...
અશ્રુ એટલે નિરંતર પાંપણ પાછળ છુપાઈને બેઠેલો લાગણી નો ધોધ 
અશ્રુ એટલે અસાધ્ય સ્વપ્નોનો અકાલીન પ્રસવ... 
અશ્રુ એટલે ગાલ પર કાજળની ખારાશભરી રંગોળી..... 
અશ્રુ એટલે ગજ્વેલની છાતી ધરાવતા માં બાપની દીકરી વિદાય સમયની વ્યથા 
અશ્રુ એટલે હૈયાનો ભાર ઓછો કરવા આંખે કરેલી કમાલ.... 
અશ્રુ એટલે કોઈના મરણ પર હૈયા એ કરેલો ચિત્કાર
અશ્રુ એટલે એક ટકો પાણી અને નવ્વાણું ટકા લાગણીઓ.... (ક્યાંક વાંચેલું) 
અશ્રુ એટલે ધુત્કાર પામેલા માબાપની દયનીય દશા 
અશ્રુ એટલે વર્ષો બાદ સ્વજનો સાથેના મિલનનો આનંદ 
અશ્રુ એટલે અવ્યક્ત લાગણીના પડઘા..... 
અશ્રુ એટલે કાન્હાના વિરહમાં રાધાની આંખોમાં દેખાતી વેદના 
અશ્રુ એટલે મીરાંના દબાયેલા ડુસકા..... 
અશ્રુ એટલે હૈયાને ઝંઝોલતી કુણી કુણી લાગણીઓ
અશ્રુ એટલે હૃદયના દરિયે બાષ્પીભવન થયેલી લાગણીઓથી બનેલું વાદળ...... 
અશ્રુ એટલે તારી યાદોમાં ભીંજાતી મારી પાલવની કોર....
અશ્રુ પછીનું તારું સ્મિત એટલે ચોમાસાના પહેલા વરસાદ પછીનો ઉઘાડ..... 
અશ્રુ એટલે તારે હૈયે ઉભરતી સંવેદનાઓને અપાતો આકાર
અશ્રુ એટલે મારા આત્મસન્માનનો એક પ્રકાર..... 
અશ્રુ એટલે આત્મીયતા નો અહેસાસ
અશ્રુ એટલે મારી આંખોના આકાશમાં રચાતું તારા નામનું મેઘધનુષ એટલે વાદળે બાઝેલું સ્મિત... 
અશ્રુ એટલે અસ્તિત્વના પર્વતેથી ઉતરી આવેલું એક ઝરણ..... 
અશ્રુ એટલે રોજ સવારે પર્ણ પર સ્નેહથી બાઝેલી ઝાકળ ની બુંદો 
અશ્રુ એટલે સૂર્યના પ્રખર તાપે તપતી ધરા પ્રત્યે વરસતા વરસાદ નો પારવાર સ્નેહ....
અશ્રુ એટલે મનમાં વાવેલી સંવેદનાનો ઉછરેલો એક છોડ..... 
અશ્રુ એટલે સુદામાના તાંદુલ ને આરોગતા કાનજીની આંખોમાં ઝળહળતો પ્રેમ 
અશ્રુ એટલે દિકરી પાછળથી આવી આંખો પર હાથ મુકે ત્યારે ભીંજાયેલું એક સ્પંદન.... 
અશ્રુ એટલે તીખું તમતમતું મરચું ખાતા એકદમ વેહ્તું ખારું પાણી :)
અશ્રુ એટલે વીતેલી ઋતુની યાદમાં વાદળને આંખેથી ટપોટપ ખરેલા બૂંદ.... 
અશ્રુ એટલે ક્યારેક ન કહેવાયેલું કથન..... 
અશ્રુ એટલે દીકરીને સુખી જોઈ માં બાપની આંખોમાં દેખાતો હર્ષ 

અશ્રુ એટલે નીશબ્દ યાદ ની કવિતા 
અશ્રુ એટલે બરોડાથી બોસ્ટન વળાવેલી દીકરીને ફોન કરતા બે છેડે ફરી વળેલી ખામોશી..... 
અશ્રુ એટલે સુકાઈ ગયેલી લાગણીઓને ભીનાશ આપતી વાચા .
અશ્રુ એટલે તમામ સ્વરો ગુંથેલા વ્યંજનો..... 
અશ્રુ એટલે શીતળ ચાંદનીમાં તુજ સંગાથે વિતાવેલી એક સાંજની યાદ....
અશ્રુ એટલે ક્યારેક નહિ આવેલી સાંજની ફરિયાદ..... 
અશ્રુ એટલે લાગણી નું ગુંજતું ગીત 
અને અશ્રુ એટલે હાર્મોનિયમની ધમણમાંથી નહિ ઉદભવી શકેલો સ્વર.... 
અશ્રુ એટલે ઝૂમતા વરસાદ ના કાંઠે નીશબ્દ રાગ મલ્હાર 
અશ્રુ એટલે રાતભર ઓશીકે એકલી આળોટતી હું ને તારી યાદ.....
અશ્રુ એટલે સ્મિત ને આવકાર આપ તી છંદ કે તાલ વગર ની લયબદ્ધ રાગીની 
અશ્રુ એટલે મારા દિલને ચીરતું એક અણીદાર તીર 
અશ્રુ એટલે શ્વાસ પણ લેવા ન પામે આ અબોલા આપણા મૌન ....
અશ્રુ એટલે હું રડું તો તમારા નયનમાં ભેજ મળે....
અશ્રુ એટલે, મુજ લાગણીઓ ને તુજ વાચા... 

શનિવાર, 14 જુલાઈ, 2012

જે વિસરે તે ના ગુજરાતી....


રંગલાનુ રંગદર્શન કે કઠપુતળી નો ડાન્સ
સંસ્ક્રુતિનો ભળે ખજાનો કે રામલીલા નો ચાન્સ
ઓપનએર થિયેટર કે ટાઉનહોલ ના નાટક
બ્રિજ નીચે સુકાતી સાબરમતી દુબળી
બટમોગરો, બીલીપત્ર કે કેવડો ને ચંપો
ગુલ્મહોરના વ્રુક્ષો કે કાચીકેરી ની ડાળો
ગિલ્લી-દંડો પાંચીકુકા અવળાસવળા સોગઠા
રંગીન લખોટી-ભમરડા સંતાકુકડી કે ખો-ખો
વિદ્યાર્થીની રોજ્નીશી ને ગુજરાતણની ગરબી
રૂપાળી રંગોળી ને સીદી સૈયદની જાળી
જીવનનું શિક્ષણ દેનારા શિક્ષકોની કતારો
લંગડાતા શહેરને દેજે ભાષા નો સહારો
જે વિસરે તે ના ગુજરાતી....
---રેખા શુક્લ

સ્વાર્થી સાગર મીઠા જળના મૂળ શેં કાજ કાપે?


નદી ની રીત 
ઘૂઘવતા સાગર
તરફ જાય
નદી અને સ્ત્રી,

વહે એક જ બાજુ

જ્યાં પોતીકાં ...
લાગણી સર્જે,

હર્ષ ભર્યું હૈયું ને ,

ખુશ માહોલ ..

નિશિતા

નદી અને સ્ત્રી

એક જ બાજુ વહે

જ્યાં લાગણી
વેહતી નદી,

અધીરી થઇ ભળે ,

સાગરમાહી
દરિયાદિલ ,

સાગર જો ઘેલો ! છે 

સંગે સરિતા.....
પ્રીત ની રીત
કારણ ના હોય છે 
બસ થાય છે
 નદીનું ઝૂરવુ
સાગરને મળવુ
આપણા જેવું
ઝૂરે નદી ને ,

વહે અમૂલ્ય નીર, 

સાગર કાજે ....
ગંગાનું નીર 
દરિયે તો સમાય 
ખારું ના થાય
હું મીઠી મધ
તું ખારો ખારો સખા
મોટૉ ખોટો છે 
સર્વસ્વ તે નદીનું સાગરને નામ તોયે

સાગરની પ્યાસ ધરાહાર ના બુજાય
પાંદડા પર બેઠેલા 
ઝાકળ ના બે ટીપાં
સરકતા રોકી એક બીજા
સાકર જેમ 

ભળતી હું તોયે તું

ઘૂઘવતો શેં ?
પ્રકૃતિ એવી 
મીઠપ ક્યાં સમજે ?
ભીતરે આગ
નદી હું એવી
સાગરે ના પહોંચી 
સુકાઈ ગઈ 
સુકાઈ ને તે વાટ જુવે વર્ષાની થશે કોઈક દિ મેહર 

મનમાં લઇ એક જ આશ અંતિમ દિ નો છે કેહર
ક્યારેક ભીનું તો ક્યારેક સુકું ભઠ હોય છે.

લાગણીની આવશ્યકતા દરેક હૈયે હોય છે
નાના-મોટા કે કાળા-ધોળાને ભેદ ના હોય છે

રાવ કરે રેતી જ્યારે પવન તરસતી હોય છે
પ્રેમની તરસને ક્યાં સમય કે પ્રદેશ હોય છે 
રાવ કરે રેતી જ્યારે પવન તરસતી હોય છે 
પ્રેમની તરસને ક્યાં સમય કે પ્રદેશ હોય છે 

સ્વાર્થી સાગર   મીઠા જળના મૂળ   શેં કાજ કાપે?