મંગળવાર, 31 જાન્યુઆરી, 2012

સુગંધી સુવાસ મળી ગઈ....!

ધુપસળી ની આહુતિ સુવાસ પાથરી ગઈ...
મુરાદ માંગી'તી તે મુજને  મળી ગઈ...
અક્ષર વાંહે વાંહે દોડું તોય પાછળ રહી ગઈ...
ત્યાં  ઉભી દોડી રહી ને આગળ-પાછળ થઈ...
એકદમ મળ્યા બધા ને અણુલી કવિતા થઈ ગઈ...
મહેંક અક્ષ્રરોની શ્વાસમાં અક્બંધ પડી ગઈ....
છુટા-છવાયા કાવ્યોની પથારી થઈ ગઈ...
સુર મનમાં ગણગણું કાવ્યની માળા લઈ...
લય અને તાલ મળે તો ચાદર મળી ગઈ..
હજી હમણાં  સુતી છું મોટા આંસુ લઈ...
સંકોચાતા જોવા આવ્યા હવે? ફુલ લઈ..
જીવવાના આભાસે તારા આંસુ કળી ગઈ..
માંગી'તી ચાહત તે મુજને મળી ગઈ...
ફરતા ફરતા ખોવાયેલી હું મુજ્ને જડી ગઈ...
પકડા-પકડી શ્વાસની ત્યારે મુંઝાઈ ગઈ...
બકેટ લિસ્ટની યાદી કરી પાછી ખોવાઈ ગઈ...
નજર મળી નજરથી તારી તુરંત જીવી ગઈ..
મુરઝાતી કવિતાની કળી પાછી પાંગરી ગઈ...
-રેખા શુક્લ(શિકાગો)એંગેજમેન્ટ-ભેંટ

સોમવાર, 30 જાન્યુઆરી, 2012

સત્તર અક્ષરી હાઈકુંની મજા..... (1)


તમારા આંખોની                     
  હરક્તે,
મહેફિલ જમાવી

દુનિયા સારીમાં
 નજરાઈ,
મહેફિલે સમાઈ

અંગ અંગ
રોળાયાં ચારેકોર
દુનિયાદ્વારે


સ્મરણ જો મળે
 એમનું,શું
ગઝલ થશે કૈં?

રેહવું છે મારે
 કાયમ,
મહેશના દિલમાં

ઝંખના કેવળ
 અંતરની
સત્યને પામવાની

ધરણી મુલ્યવાન
  સ્પર્શિને
જાય પારસ 

સત્તર અક્ષરી હાઈકુંની મજા.... (2)

સુકા તૃણોની
ઓઢણી અંગે ઓઢી
 ધૃજતી ધરા

નવી ઓળખનો
  ખજાનો
સુકી જુદાઈની ડાળ

 બગીચે પવન
  ગાતો ગીતો
વ્રુક્ષ ડોલતાં સાથે

ફેશનટ્રેંડની પ્રથમ
  માંગણી
સ્લીમ બાંધણી

અંગ અંગ પલળ્યા
 કરે, ભીના
 સ્મૃતિ-કાંઠે

આસોપાલવ થી
નહીં,આંસુથી ટાંક્યા
    તોરણો

  ઝીલું હું લળી
પ્રિય જનની પગલી
  પાલવડે

રવિવાર, 22 જાન્યુઆરી, 2012

बुलबुल……!!


एक था गु और एक थी बुलबुलदोनो चमनमें रेहते थे
ये तो कहानी बिल्कुल सच्ची मेरे नाना केहते थे...
बुलबुल……!!
घने बादलके पीछे जब चांद जा छुपे
   क्युं बंध आंखो के तारे रुठे ?
गुलशन फिर है बहारो से तो
   क्युं नजांरा युं गुलिश्तां से रुठे ?
लिफाफे रखके एकदम खाली
   क्युं अब इल्जाम से रुठे?
नजांरा इश्क का तो बदलके
   क्युं अब पैगाम से रुठे?
मंजिले बदले चल्ते-चल्ते
    क्युं फिर लोग अपनोसे रुठे?
आसान से पहुंचे चांदपे इन्सां
     क्युं इन्टरनेट पे मिला करे?
सुहानी कहानी बुल और बुलबुलकी,
       क्युं ऐसी अब बने कहानी??
-रेखा शुक्ल(शिकागो)

શનિવાર, 21 જાન્યુઆરી, 2012

ये दुनिया...ये दुनिया...!!!!

थंड बर्फमें धकेले गर्म-सांसोकी ये दुनिया
चाहतकी आग इश्कमें जलाये ये दुनिया...
रिश्ते लहुके आये पास तो छुट जाये ये दुनिया
बांधे बंधनमें हमें फिरभी फानी ये दुनिया....
आया है लाडले कैसी सुहानी ये दुनिया....
तखल्लुस से रास्ते पे छोड दे ये दुनिया,
तन्हाई है भीडमें अलग रुदानी ये दुनिया
लगे सच्ची हमें फिरभी ये दुनिया...
रुला-रुला के कभी हंसादे ये दुनिया
नाइंसाफी से करे इंसाफ ये दुनिया...
भरे बाजार सरे इल्झाम दे दुनिया,
अब देदे पनाह राम वर्ना छीनले दुनिया...
घर-घरमें बसे रावन हर शहर बनी लंका,
सांस कैसे ले सीया जब जीने दे दुनिया...
दिवाना कर दे दिवानों से भरी ये दुनिया
सुर लय और ताल की अलग ये दुनिया...
आदि.. अंत… और मध्य है तुं
तुजसे शुरु तुजमे ही अंत बने मेरी दुनिया......
-रेखा शुक्ल(शिकागो)

શુક્રવાર, 20 જાન્યુઆરી, 2012

ભિંજવશું તડકા?


મેં સુકવા મુક્યા કાચીકેરી ના કટકા ને પધારી વર્ષાની છાંટ,
    હવે કેમ કરી દેવા તડકા?
કાળીકશ વાદળીને કરગરી હું થાકી,
      વળી ઓલ્યા મોરલા ને કેમ ટોકાય?
અગાશીએ ચડીને હું તો છંટાઈ છાકથી ,
    હવે કેમ કરી દેવા તડકા?
કોરી અગાશીએ તરફડતા ફોરાંએ ફોરમ મિઠી ચીતરી,
પાછળથી આવીને પોપચાં દબાવતા
    સહિયર બોલી'તી હાલ ને ભિંજાશું..
ગોરી હથેળીની મેંદીની ભાતુ ને ભિંજવશું કાગળની બોટુ..
    હવે  ના દેવા તડકા?
રેઢાં મુકને તારા કેરીના કટકા સુકવિશું જાને કાલે,
મજાથી ખાશું કાતરા,ગોરા-સામલી ને ખાશું ખટુમડાં પેઠા.
      હવે મુકને દેવા તડકા?
-રેખા શુક્લ(શિકાગો)

ઉધાર.. છે?

દરિયો ભલે ને માને કે પાણી અપાર છે,
        એને ખબર નથી કૈં નદીનું ઉધાર છે?

નદીઓ ભલેને માને કે પાણી જરાક છે,
       એને ખબર નથી કૈ મેઘનું ઉધાર છે?

પર્વત ભલે ને માને કે ભવ્ય શિખર છે,
      એને ખબર નથી કૈં ધરાનું ઉધાર છે?

સંતાન ભલે ને માને કે પોતે કંઈક છે,
     એને જીવન નથી કૈં મા-બાપનું ઉધાર છે?

મા-બાપ ભલે ને માને કે પોતે ફરજ બજાવે છે,
     એને ખબર નથી કૈં ઉપરવાળા પાસે ઉધાર છે?

-રેખા શુક્લ(શિકાગો)

જોઈ દિલ રડી પડ્યું....!

પથ્થર બન્યો પ્રતિમા જોઇ હૈયું હરખી ગયું,
      પ્રતિમાને પુજનાર પથ્થર રહ્યો જોઈ દિલ રડી પડ્યું...

ઉધારે રેહતી મદદને ના ગણો ઉપકાર
      સરવાળે બેસાડો સંબંધોની મીઠી પાળ..

સંતાનના જન્મદિને વ્હેંચાય મિઠાઈ હરખની,
      એનીજ લાશ લઈ જીવતા બાપ જોઇ દિલ રડી પડ્યું...

શ્વાસને વિશ્વાસ તુટે એક પણ વાર,
      થાય જીવનું મ્રુત્યું શ્વાસથી ને જીવનનું વિશ્વાસથી..

વડલાની પ્રદક્ષિણા કરતાં આત્મા હરખાઈ જાય,
     વ્રુક્ષોને કાપી રડતાં કરતા જોઈ દિલ રડી પડ્યું....

-રેખા શુક્લ(શિકાગો)

તું મઝાની વાર્તા..

પથ્થરના રસ્તાનો વહેતો વ્યવસ્થિત વણાંક
પાથરેલી છત્રીની બેઠકોનુ ભવ્ય રેસ્ટોરંટ
ખળખળ વ્હેતા પાણીના ધોધ ની સલામ
પર્ણ વિહિન રોશનીના ઉંચા ઉંચા વ્રુક્ષોને
પુલપર આજ નોધાર નિરવ શાંતિ..
બર્ફની ઓઢી ચાદર પાણીમાં બોટ થીજી..
અલકમલક્ની લાઈટુ ને રોશની ચારેકોર..
ચબુતરાની જગ્યાએ એબ્સ્ટ્રેકટ એક સ્ટેચ્યું..
થીજી ગયા પાણીના બુંદો ને બન્યા..
ટપકીને ડાળો પર મોતી-તોરણે..
થીજ્યાં રસ્તા બન્યા અરીસા...
દેખાય એકેય પ્રતિબિંબ અરીસે..
અકબંધ ગાલીચામાં તું ને હું વિંટળાઈને..
હાથમાં હોટ-કોકો ને તું મઝાની વાર્તા..
-રેખા શુક્લ(શિકાગો)