કાલ્પનિક દુનિયામાંથી વસ્તવિકતાની ધરતી પર રૂમઝુમ ચાલે ચાલતી મારી કવિતા નવોઢા બની શરમાય છે....
બુધવાર, 5 ફેબ્રુઆરી, 2014
બરફ
ઉષ્મા થઈ રોયું વાદળે થી...ઠરેલા માનવી પર આંસુ ..જાણે બરફ નું ફુલ ચઢે !!
ને ચણોઠીના ઢલગે વળગી હસ્તા હસ્તા રડે બચપણ અડી અડી !!
-રેખા શુક્લ
વવાઈ ગયો લાગે છે બરફ વરસો થી જમીને
છવાઈ ગયો ફરી છે બરફ વરસોની જમીને !
અહી ફૂલ બરફ...માળો બરફ...માનવી ને
જ્યાં જુઓ ત્યાં ચાદર મળે સફેદ જમીને !
ક્યાં થી લણું બરફ પાકો પડતો રહે જમીને
સુકી ડાળો સુકા વૃક્ષો ઠંડાગાર ઉભા જમીને
----રેખા શુક્લ ૦૨/૦૪/૨૦૧૪
આના પર સબ્સ્ક્રાઇબ કરો:
પોસ્ટ્સ (Atom)