સોમવાર, 24 ફેબ્રુઆરી, 2014

શબ્દ કાગળે રડ્યા


વાગે તાલ ને તાનમાં નાચ જિંદગી મહીં, 
હૂંફે બાળી ને સાનમાં રાચ જિંદગી મહીં
આખું આભ ઝળહળે તારલા આંજ્યા મહીં, 
નામનો ચંદ્ર ચાંદનીમાં દડદડતો મહીં
સ્પર્શની કિરણ કિનારી દિલની ભિંજવે મહીં, 
વળગી લેને હ્રદય ને સમજાવે મહીં
તરબોળ લીલીછ્મ્મ પર્ણ થઈ પાંદડી મહીં,
રેસાઓ ચુમે કિરણ સિસકરા ફુલ મહીં
સરી પડ્યું પાંદડુ ફુલ ખર્યાપછી અહીં મહીં, 
સ્યાહી શબ્દ કાગળે રડ્યા પછી મહીં
વિશાદની વિહવળતાના ડહાપણપછી અહીં,
ભૂમિ ઉગાડે પાયલ પાગલ ફૂલડાં મહીં
----રેખા શુક્લ

વળગી રહે લત


પછેડી ઓઢાડે જગત અમથું જીવી અમથું જીવાડે અમથું મરાવે અમથું અહીં..
ટીંગાઈ તસ્વીર પણ શરમાય છે, સંધાઈ જાય ટુકડા પણ ધ્યાન ભંગાય અહીં...
છૂટવા ઇરછે જિંદગી શ્વાસ બાંધી અહીં, પટકાય પડછાયો ને ઢસડાંઉ અહીં..
શબ્દોનો પડે વરસાદ ઉગે કવિતા અહીં, વળગી રહે લત બની કવિતા અહીં...

----રેખા શુક્લ

બુધવાર, 19 ફેબ્રુઆરી, 2014

ગટક ગટક પાલવડે




આસમાન પણ ગયું જોને ડહોળાઈ ....સ્પર્શાયું શું તે ગંગા જોને અભડાઈ...!!
થતો હિસાબ મર્યા પછી, માણસ અર્થે ના મર્યો કદી, લો જોઈ લ્યો માણસાઈ..!!
સ્પર્શની લાગણી થી ટેરવું ભરી ગયું, ખોસેલું ફુલ અંબોડલે સુવાસ છે ઘવાઈ..!!
તુ કહે 'મખમલી 'જાન હરી ગયું, 
ગટક ગટક પાલવડે ભાન ગયું ભુલાઈ....!!
---રેખા શુક્લ 

પેટી માં પુર્યુ બાળપણ ઉતારી..!!


હતુ બા નું ફળિયું. મમ્મી નો પાલવ ને પપ્પાની સાયકલ પર ટ્રીપલ સવારી..
આવી જોયું ઘર ન મળે મારૂ મને..એપાર્ટમેન્ટ જે થઈ ગયું ભારી....
બા ગયા, પપ્પા લઈ ગયા...ચારે કોર ભીંતો રૂવે ભેંકારી....!
પકડાપકડી, હાલરડાં-ઘંટી ,નાની પેટી માં પુર્યુ બાળપણ રંગીન ચિત્રે આવી છોરી
ત્યાં વાડ ઉગી પછવાડે ને આંગણે સુકાયુ પારિજાત....ના મળી 
તુલસી ક્યારી...
હાટડીઓ મૉલ થઈ ગઈ વસ્તુ પાછળ માણસ ભૂલાયો ભારી....
તુંકાર મા બોલાવે મમ્મી-પપ્પા ...ક્યાં જઈ શોધવાની સન્નારી ...
ભૂલકુ થઈ રસ્તે રડી પડી....ઘર નથી મકાને રહી નારી....
ટચુકડા બ્લાઉઝમાં જોંઉ હું નારી ...ક્યા ખોવાણી પનિહારી...
ભારત થયું અમેરિકા એમ હું વિચારી ભિંસાણી હૈયામાં કેવી શૂળ 
ઉતારી..!!
---રેખા શુક્લ

ત્રિકોણ માં અંધ છે.....ચંદ્રલકીરની પાંખે


જીવી જવાની લ્હાયમાં બારીઓ સૌ બંધ છે...
સ્વપ્ન નું ચિરહરણ ત્રિકોણ માં અંધ છે.....

લીલોતરી માં ખલબલી..લીલીછમ બાંદણી માં મલી..વાગ્યું'તું તો 
પલી ગયું, આવી બથમાં મલી ગયું
ભલભલી ચકલી થઈ ખળભળી , કેવી હલબલી જોઈ વલવલતી, 
છનછન  ચળવળી..કણમાં કળી..ચણ ચણ માટે આખરે ઢળી...!!
--રેખા શુક્લ

રામ ચાહે લીલા ચાહે લીલા ચાહે રામ...
ઇન દોનો કે બિચ મેં ક્રિશ્ના કા હૈં કામ..!!

પટપટ ઉડી પડ્યું ....ગગન ધરણીએ જડ્યું
ઝરમર ઉગી રહ્યુ.....પૂછી આંસુ તરી રડ્યુ
પેટાળ માંનો લાવારસ......બધુ સહી ગયું
ઉપર જઈ છ્ળી શું ગયુ ....પાછુ પડી ગયું 
ચંદ્રલકીરની પાંખે...આવી ગગન રંગી ગયુ 
---રેખા શુક્લ

સોમવાર, 17 ફેબ્રુઆરી, 2014

થાળ....મીસ યુ....

ફૂલ થૈ ને ફૂંટતું રોજ જાગરણ 
આંગળી ના ટેરવે નોલેજ પારણ 
રાતને ફૂંટે અંકુર થઈ ને ઉગે ઝાંકળ
મન ભરી ને માણે સૂરજ ભરીને થાળ
----રેખા શુક્લ


બિકિનિ અમથી પેહરે, જુઓ તો નામ ની પેહરે
તીરછી નજરથી ઠહેરે, વ્હિસ્કીની દુર્ગંધ ચહેરે
તોય કહે શાણા મા'ણા નાઈસ તુ વોન્ટ ટુ મીટ યુ
ઓસમ લુક્સ ઇન મિનિ સ્કર્ટ ટુ સોરી ટુ મીસ યુ
----રેખા શુક્લ

રવિવાર, 16 ફેબ્રુઆરી, 2014

ગયા



લાગે છે કેટલા વરસો પછી ભળી ગયા
ક્યારેક જ્યારે વરસોમાં કેમ છો પૂછી ગયા
શહેર નો લાગ્યો ભાર વરસો ખમી ગયા
ઘરમાં પૂછાયું ને તો દોસ્ત થઈ નમી ગયા
પગેરૂ સાથિયા આવી હથેળી માપી ગયા 

અમથા વ્હાલે બસ આંગળીઓ ચાંપી ગયા
ભડકા નથી દઝાડતા બરફ ઠારી ગયા
ઉઝરડા અભિનયના વ્યવહાર મારી ગયા
યાદ હજુ કેમ તાજી પાછી કરાવી ગયા
ગણ્યા માન્યા તો ય સોડિયમ નાંખી ગયા
--રેખા શુક્લ

શુક્રવાર, 7 ફેબ્રુઆરી, 2014

વ્હાલ


ટપટપ ટપકી ફરે અટકી કરે વ્હાલ
વાયુ સંગ વહેતું મોકલું મા નું વ્હાલ
સૂરજ જેવું રૂપ ધરી ફરી વળે વ્હાલ
કેવા અક્ષરના રોજ રાતે આગિયા ફરે
રાત આખી મૌન હાલરડાં મીઠા ગાય
ઉંઘમાંય ગગનગોખથી તારલિયા ગાય
ગદગદિત સ્વરે ચરણસ્પર્શ આવી કરે
કેવા અક્ષરના રોજ રાતે આગિયા ફરે
---રેખા શુક્લ

ધીમા ટકોરા


અંતરીક્ષની બારીએ આકાશી ઓઢી ચાદરે
સાવ અનોખી દુનિયા હતી ગામને પાદરે 
સૂતરના તાંતણે પાકા બંધાતા સંબંધ આસરે
નિંદર તોડી રાત જાગે ઠાલા વળગે બાપરે
કોણ આવી મનને કમાડે દેતું મીત નું દસ્તક
કોણે આવી ગીત ગાયું મારી પ્રીતનું મુક્તક
છાનો પગરવ સાંજનો શબ્દો ધરે હવે સાંજ
ધીમા ટકોરા, હળવા કદમ માંડે ઘેરાતી સાંજ
---રેખા શુક્લ

ગુરુવાર, 6 ફેબ્રુઆરી, 2014

પળો....

પળે પળે પાળો પળો...પળે પળે પલળે પળો
વધતી જાય ઘટતી જાય આ તે કેવી સાંધતી જાય
વડવાઇ પર ચઢી વેલ બસ પળમાં વળગતી જાય
પલળે પળો... પલળી પલળી પામો પળો
----રેખા શુક્લ

પળો
ક્ષણોની પોટલીમાં ભરી સુખ દુઃખની પળો
આવતા જતા નજરે પરિક્રમા કરે કૈં પળો
જિંદગીના નાના-મોટા ડૂમા સાચવે પળો
રમતે ભમતાં ખડખડાટ હાસ્ય ની કૈં પળો
ખોબો ભરી ને રડ્યા એવા સ્મરણ ની પળો
ફ્રેમમાં મઢાઈ મલકતી ક્ષણો જોવાઈને પળો
----રેખા શુક્લ

બુધવાર, 5 ફેબ્રુઆરી, 2014

કેવો સંબંધ થઈ વરસાદ ભીંજવે !!


પાણી વિનાની તરફડતી રંગીન માછલી !!
પહેલા બની આદત પાણીની તો થઈ માછલી
આદત બની ગઈ જરૂરત સોચતી થઈ માછલી
વધ્યો સંસર્ગ પાણી થી જીવે જિંદગી માછલી !
---રેખા શુક્લ ૦૨/૦૪/૨૦૧૪

વરસાદ આવ્યો વર..સાદ લઈ ના ધરાયો
બુડબુડ ભરાયો ઘડુલો ત્યારે જઈ ધરાયો
--રેખા શુક્લ

બરફ



ઉષ્મા થઈ રોયું વાદળે થી...ઠરેલા માનવી પર આંસુ ..જાણે બરફ નું ફુલ ચઢે !! 
ને ચણોઠીના ઢલગે વળગી હસ્તા હસ્તા રડે બચપણ અડી અડી !!
-રેખા શુક્લ


વવાઈ ગયો લાગે છે બરફ વરસો થી જમીને
છવાઈ ગયો ફરી છે બરફ વરસોની જમીને !
અહી ફૂલ બરફ...માળો બરફ...માનવી ને
જ્યાં જુઓ ત્યાં ચાદર મળે સફેદ જમીને !
ક્યાં થી લણું બરફ પાકો પડતો રહે જમીને
સુકી ડાળો સુકા વૃક્ષો ઠંડાગાર ઉભા જમીને
----રેખા શુક્લ ૦૨/૦૪/૨૦૧

રવિવાર, 2 ફેબ્રુઆરી, 2014

પાને પાને.....



લખી ઝંખના પાને પાને
ભૂલે કલ્પ્ના વાને વાને
બહુ હસે રમત છાને છાને
વાદળને ચંદ્ર કહે જા ને જા ને

કૂંપણ થઈ ફૂંટે આછે પાને
કૂંણુ પુષ્પ પાંગરે લેને પાને
સતરંગી હસ્તી છાને છાને
કહે તારલિયા
આ ને આ ને
---રેખા શુક્લ