શનિવાર, 4 ઑગસ્ટ, 2012

ન્યાયી ને સાચા મોટા...


ગુરછો પાડી અરિસો રાખી બીજી ને તાંકતા રહ્યા
હાથમાં રૂપાળી રાખીને ચોપડીએ શોધતા રહ્યા
બીજાને ખરાબ દેખાડી ને જે સારા થતા રહ્યા
અડપલા કરવા મળે ઘણાને દીકરી માનતા રહ્યા
સાથ દીધા વગરની શીખામણ આપતા રહ્યા
સાચા સંબંધો પડતા મુકી મિત્રોને ચાહતા રહ્યા
સંતો ને સન્માન દેવા મુકી ધોળીયા પર મરતા રહ્યા
વખાણ તમારા ગમે તમને બીજાને છેડતા રહ્યા
છંછેડવા ને ટીખણી માટે તમે ઉશ્કેરતા રહ્યા
શબ્દોની રમત રમી તીખા વેણથી વિંધતા રહ્યા
બાળપણ-ભોળપણ-લાગણી ઠુકરાવતા રહ્યા
રડાવી તમે હસ્યા, માન આપીને અમે નમતા રહ્યા
કહેવાતા 'તા ન્યાયી ને સાચા મોટા લોકો રહ્યા
અમેં તો ભેંસ આગળ ભાગવત સંભળાવતા રહ્યા
જીવન મ્રુત્યુ ઉપરવાળો જાણે તમે ભગવાન થતા રહ્યા
-રેખા શુક્લ

ઓટલે....


બા જઈને બેસે મંદિરના ઓટ્લે
કોણે ક્યારેય જોઈ હોટલના ઓટલે?
જમાઈને દિકરાએ મોઢું ફેરવી લીધું ઓટલે
મોત ને પણ દયા ક્યાં ના આવી ઓટલે,
ફકત હૈયું રડે પણ કંઈ  કરે ઓટ્લે
જૈ દિકરી બેસે મંદિરને ઓટ્લે?
બાપ થૈ ને કહે દિકરો ઘડાઈ રહ્યો ઓટલે
નાનકો માહ્ય્લો  ચિમળાઈ રહ્યો ઓટલે
શા નો અભરકો પુરો કરો ઓટલે?
-રેખા શુક્લ

આ અબોલા એટલે... Julgalbandhi

અધૂરાં છ મહિનાના મુલાયમ સંબંધમાં આપણે 

પૂરાં છત્રીસ વખત થયેલા ધારદાર અબોલા..... :)
-Saket Dave...

અને એ અબોલામાથી પરિણમેલુ આપણુ અજોડ એકબીજાપણુ !
આખીયે રાતની આગોશમાં આંખ અને ઝોંકા વચ્ચે થીજી ગયેલી એક ક્ષણ....

આપણા આ અબોલાનો સંબંધ એટલે....
ફોન ની બંને બાજુ શાંતિ ને વચ્ચે ગૂંચવાયેલો શબ્દો નો એક મારક સુસવાટો....

આપણા આ અબોલાનો સંબંધ એટલે....
પાંખ અને પીંછા વચ્ચે આજ છૂટેલું એક અધૂરું પ્રકરણ...

આપણા આ અબોલાનો સંબંધ એટલે....
ગોફણ અને ગીલ્લોલ વચ્ચેની હવાનું નાજુક આવરણ….

અરે ના ના, આ તો સમયનું લપસી ગયેલું એક ભીનું ઝરણ છે
આવ...ના તડપાવ...

ફેલાય છે અગન સ્વપ્ના બની પાંપણ ના કિનારે..
વિરહની આગમા જલતો ઉભો છુ પ્રતિક્ષાના સહારે

આ અબોલા એટલે...
એકને રેઢું મૂકી સ્હેજ આગળ નીકળી ગયેલું બીજું ચરણ...
હોઠ અને લાગણી વચ્ચે અટકી પડેલું એક પેલું અવતરણ...

આપણો આ અબોલાનો સંબંધ એટલે...........
સજળ આંખોમાં સંતાડેલો જડ સ્થિર સ્નેહ

આપણા આ અબોલા નો સંબંધ ઍટલે
આંખોમા છુપાયેલી લાગણીઓનો રણકાર.......

આ અબોલા ઍટલે
જિંદગીની તેજ રફતારમા હારી ચૂકેલા વિશ્વાસ અને લાગણીનુ દમન........

આ અબોલા એટલે હૈયા ને દિલોદિમાગ નો પ્રાસ...
પણ ... બસ અહીયા શબ્દોનો થઈ ગયો કારાવાસ

આપણો આ અબોલાનો સંબંધ એટલે........
શ્વાસ અને જીવ વચ્ચે રહી વસી ગયેલું મૃદુ આવરણ....

આ અબોલાનો સંબંધ પણ અજીબ
પળે પલ લેવાતી તારી કાળજીનો તારી સામે કરાયેલો ઈન્કાર

આપણા આ અબોલાનો સંબંધ એટલે...
ધારદાર શબ્દ બાણનું ભાથું મૂકી ને પણચ ચઢાવેલા ધનુષ ના અંગુઠા ને આંગળી નો સ્પર્શ....

આ અબોલા એટલે પ્રીતનુ ધસમસતુ ઝરણુ...
ઓળઘોળ મોજાંઓમા માયાવી શબ્દોનુ તરણુ..
મારા મન ના દરવાજા માં તાળું વાસેલું
આ તાળાને ખોલવા માટે ચાવી આપેલી
તેવીજ રીતે જીંદગી એ આપ્યું છે ઘડતર
શ્વાસ જો અબોલા લે તો અટકી જાય જીવતર....
આ આપણો અબોલાનો સંબંધ એટલે
એક જ સેજ પર પડખું ફેરવીને સુતેલા હું ને તું..

આ આપણો અબોલાનો સંબંધ એટલે
કોણ પેહલ કરશે મૌન તોડવાની ?રાહ જોઇને બેઠેલા હું ને તું

આ આપણો અબોલાનો સંબંધ એટલે
મારી આંખેથી ચોધાર આંસુઓની નિરંતર વેહતી નદી 

બારણાની ઓથે .....


શું ધારદાર તો  પાંપણોના તીર તું
પર્ણ પરથી ટપકતાં બુંદે વમળનૂ નીર તું
બારણાની ઓથે બન્ને બાજુ હું ને તું
પકડી હેન્ડ્લે ધ્રુસકે ચડ્યા'તા હું ને તું
ધડબડ ધડબડ દોડી નજીક આવી થંભી તું
બાથ ભીડી ને પકડી રોતી-રોતી ઉભી તુ
-રેખા શુક્લ 

નામ ....


ટુટિયું વાળીને સુતો તારો વિચાર સતાવે લળી-લળી
ટેરવે કોતર્યું નામ તારું જર્જરિત પાને હળી-મળી 
-રેખા શુક્લ

અશ્રુ સ્મીત .....


અશ્રુઓ સરી સરી ખંજનો ઉભર્યા કરે
ઘરની ખીંટીએ સુકવી લાગણી સર્યા કરે
મખમલી ને કરી યાદ સતત ખર્યા કરે
ધબકારે વારે વારે સ્મીત બની સર્યા કરે
-રેખા શુક્લ

ટપ- ટપ ટપકે વિચાર...


લે આજ ફરી તને હું તારી છું એમ કીધૂં છે ને
મનન કરી ફરી એક ઝાંઝવું પાછું પીધું છે ને
સવારનો ટપ- ટપ ટપકે તારો જ વિચાર ને
વરસાદી સાંજે મેહકે સતત વહેતું ઝરણું ડરી ને
પલાંઠી વાળી સમજીશ સંબંધે તો ઝુકશું જ ને
તુ આમ ઉભડક રાખે લાગણી ક્યાંથી સહેશુ ને
-રેખા શુક્લ

કાગળ ને ન વાગે...

તારી પાંખો નો ફડફડાટ સહે પારેવડુ શું?
ડાળે બેસી મોરલો કર્યા કરે ફરિયાદ શું?
ધોધમાર પડે ન પડે વ્હાલ ને ઓઢીશું ?
જાગેલી વાંછટે ખભે મુકી આંગળી શું?
શાને ઝુરી પુછે  છે તડકા ના વનમાં શું?
ફરફર ઉડતી લટ રોકે તો પાલવનું શું?
તાર ને ડાળ પર હારબંધ બુંદે તું  છું શું?
કાગળ ને ન વાગે જોજે પંકતિ વચ્ચે છું શું?
વ્હાલપ ના બે પગથિયે પા-પા પગલી શું?
-રેખા શુક્લ