શનિવાર, 1 જૂન, 2013

ઘર ગણતો......!!

સનમ થઈ મુંઝાય
જિંદગી થઈ રૂંધાય
---રેખા શુક્લ

મહેલમાં ડુસકાં
રોજ રોજ
અશ્રુના ભુસકાં
---રેખા શુક્લ

ઘર લાવે યાદ તોયે; મકાન ચણાવતો રહ્યો
પગની બેડી'સમય' થયો; લૈ ઘર ગણતો રહ્યો
---રેખા શુક્લ

ઘાસ સહે વન પવન ઉઝરડાં
દોડે ઘોડા મનમાં દેહે રૂંવાડા
---રેખા શુક્લ

કાંડે બાંધ્યો 
તોયે ના રહ્યો 
સમય ગયો 
થોભી ને દોડ્યો
---રેખા શુક્લ

બડે અદબ સે રાજમહેલે પિંજર બસે
 ---રેખા શુક્લ

  હાલત હૈ અજબ દિવાનો કી.... અબ ખૈર નહીં પરવાનોકી...લય બઢને લગી અરમાનોકી ....!!

કાંગરી ઘુંઘટ

તડકે તડપી આહ ઠરી
છાની છિપલીએ વાહ ડરી
---રેખા શુક્લ

કાંગરી ઝારી છાંયે મળી
પાંગરી ભારી લાંયે ભળી
---રેખા શુક્લ

છોડી દીધી લાજી શરમ
પ્રતિબિંબે લે રાજી ભરમ
ભય લાગેને વળી નરમ
કકડી સમજ બળી ગરમ
ઉજળું ભાવિ સપને શરમ
કરમે ધરમે વરમ જીવમ
ઘુંઘટ નજરસે તોડે શિવમ
---રેખા શુક્લ

दर्द को संवारा है

दर्द को सिनेसे लगाया है 
इश्क से जीनेको जताया है
जजबात मे नजरोने रुलाया है 
रुस्वत ने परिंदे मिलाया है
उल्फत मे मायुसी ने गंवारा है 
मौत ने जिंदगी मे संवारा है
--रेखा शुक्ला
दिल करके घायल हो जायेगा ओझल शामिल करके पागल...
एक दिन फिर बिक जायेगा माटी के मोल फुलों के रंगसे पागल...

....रेखा शुक्ला

पिया .....
बांहोंमें बांहे डालके चलने का मौसम  गया ...
ये बारिश भीगाती उपरसे तन्हाई रुलाती...
जब उनकी याद आती तो जान से जान जाती...
कैसे करु व्यक्त शब्द क्या क्या कहे ?
....रेखा शुक्ला

અંતઃકરણના આશિષ

તું કહે તરો ને તારો સંસાર છું...
 હું તારા જીવન નો કંસાર છું....
મા નું તું ક્રિશ્ન નો આકાર છું... 
ભળી તું રાધા નો આધાર છું !!
--રેખા શુક્લ

સાવજને અટકીને બોલતા જોયો 
અવાજને ભટકીને ગુંજતા જોયો

રખડું ચાંદલિયો રડતા જોયો !!
ગરમી માં ટાઢો તપતા જોયો !!

આલિંગન દઈ શાંત થયો !!
ભારેલો અગ્નિ થઈ કાંત જોયો !!
--રેખા શુક્લ

તારી બેબસીને લાચારી 
તડપાવે છે મુજને દંશ દઈ
પડછાયા ને ક્યાંથી કરું અલગ 
સતાવે છે શાને અંશ થઈ?
--રેખા શુક્લ

કાવ્ય માં મુજને તું માપજે કદી
અક્ષરો ના પોલાણે નાપજે કદી
બે લીટી ની વચમાં રાખજે કદી
ભળ્યા વગર તું જરા રાખજે કદી
જીન્દગી ની સમજ તું ચાખજે કદી
ભુલુ ભાન જોઈને તો આવજે કદી
--રેખા શુક્લ

હા તારા અંતઃકરણના આશિષ આંગણે વરસ્યા છે
જીવનના બાગના ફુલ થઈ ને શ્વાસે વસ્યા છે !!
--રેખા શુક્લ

ઘાયલ ટટ્ટાર અડપલા...........

રહેવા દેને કરવા અડપલા; 
મુજમાં આવી વ્હાલા !
કબરુ-ધુળ રાહે પગલાં; 
મુજમાં આખી વ્હાલા ! 
--રેખા શુક્લ

અળગાં અણધારી ડગલાં
ગળે વળગતા જગ માં
ફણગાં ફુટતાં પરપોટા
ભળે સળગતા રગ માં
....રેખા શુક્લ

અંત માં ઘાયલ પ્રહાર થાય
શરૂઆત દર્દ નું પ્રેમ થાય !
જીવન-મ્રુત્યુ નું કારણ થાય
....રેખા શુક્લ

પાણી શાવરહેડ નું; 
ડબડબ ધડધડ રડ્યું
ખુલ્લુ ખુલ્લુ હસ્યુ; 
નાચતું વદને પડ્યું !
મણ મણ આંસુ રેડ્યું; 
ત્યારે કણકણ ભીંજ્યું
...રેખા શુક્લ

છુપાછુપી નો સ્પર્શ; 
ફુંકાઈ ગયો કાને
ને રૂંવાડા ટટ્ટાર;
સાવધાન થઈ ગયા !
 ...રેખા શુક્લ