ક્યારેક જ્યારે વરસોમાં કેમ છો પૂછી ગયા
શહેર નો લાગ્યો ભાર વરસો ખમી ગયા
ઘરમાં પૂછાયું ને તો દોસ્ત થઈ નમી ગયા
પગેરૂ સાથિયા આવી હથેળી માપી ગયા
અમથા વ્હાલે બસ આંગળીઓ ચાંપી ગયા
ભડકા નથી દઝાડતા બરફ ઠારી ગયા
ઉઝરડા અભિનયના વ્યવહાર મારી ગયા
યાદ હજુ કેમ તાજી પાછી કરાવી ગયા
ગણ્યા માન્યા તો ય સોડિયમ નાંખી ગયા
--રેખા શુક્લ