પછેડી ઓઢાડે જગત અમથું જીવી અમથું જીવાડે અમથું મરાવે અમથું અહીં..
ટીંગાઈ તસ્વીર પણ શરમાય છે, સંધાઈ જાય ટુકડા પણ ધ્યાન ભંગાય અહીં...
છૂટવા ઇરછે જિંદગી શ્વાસ બાંધી અહીં, પટકાય પડછાયો ને ઢસડાંઉ અહીં..
શબ્દોનો પડે વરસાદ ઉગે કવિતા અહીં, વળગી રહે લત બની કવિતા અહીં...
----રેખા શુક્લ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો