ઠેર ઠેર મંદિર બન્યા ને કયાં ગયો અરે તું
બધુ છોડી બેસે કલ્પવૄક્ષ નીચે જઈ ને તું
બળતણ વધે ને સગપણ ઘટે બધુ જુવે તું
સજી વાદળી ચમકે ભારે ટપ ટપ રૂંવે તું
અંગ લગાલો મોરે પિયા ધરતી ને ચૂમે તું
જો તપુ તો મલમલી રાહત ટાઢકે છે તું
પટ પટ ચાલ રૂઠી હિલ્સ ને યાદે લૂંટે તું
થઈ મા-નવી તુંજ ભગાડે ક્યાનો ખુદા તું
બની ગયો જો નૂર અને દિલ ના તારે તું
કાફિયાં હસરત પ્યાર રહેમ શ્વાસ બની તું
------રેખા શુક્લ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો