પથ્થર બન્યો પ્રતિમા એ જોઇ હૈયું હરખી ગયું,
પ્રતિમાને પુજનાર પથ્થર જ રહ્યો જોઈ દિલ રડી પડ્યું...
ઉધારે રેહતી મદદને ના ગણો ઉપકાર,
સરવાળે બેસાડો સંબંધોની મીઠી પાળ..
સંતાનના જન્મદિને વ્હેંચાય મિઠાઈ હરખની,
એનીજ લાશ લઈ જીવતા બાપ જોઇ દિલ રડી પડ્યું...
શ્વાસને વિશ્વાસ તુટે એક પણ વાર,
થાય જીવનું મ્રુત્યું શ્વાસથી ને જીવનનું વિશ્વાસથી..
વડલાની પ્રદક્ષિણા કરતાં આત્મા હરખાઈ જાય,
વ્રુક્ષોને કાપી રડતાં કરતા જોઈ દિલ રડી પડ્યું....
-રેખા શુક્લ(શિકાગો)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો