સ્મ્રુતિ....

તારલિયો અંધકાર લે ઓઢી લે ને સ્મુતિ

કુંણા ઘાસને ધરતી નો ઉઘાડ માણ ને સ્મ્રુતિ

ભાંગ્યા-તુટ્યાં શબ્દને જાગરણે રમે સ્મ્રુતિ

નીલા આકાશ ના હુંફાળા તડકે હસે સ્મ્રુતિ

મનભાવન કલ્પના ની સાથી તો છે સ્મ્રુતિ

ગીતમાં વણાંઈ જાય સુર આ તો છે સ્મ્રુતિ

યુગોથી પ્રતિક્ષા ને પરિક્ષા દેતી સ્મ્રુતિ

મનશોધતું જ રમે ફરે ચાવી દીધેલ સ્મ્રુતિ

કડવી હકીકતને શબ્દોના વાધા ની સ્મ્રુતિ

જડતાની નગ્નતાના સુર્યને અટકાવે સ્મ્રુતિ

------રેખા શુક્લ ૦૯/૩૦/૧૨