વેહતા નીરમાં ભરતીનો અહંકાર ઓગળી ગયો
ડુબતા સુરજમાં રૂપેરી ચંદ્રનો આકાર ભળી ગયો
ભલું જોઈ બીજાનું નાનેરો માનવ સળગી ગયો
બળીને રાખ થાય માનવ તો એ પ્રશ્ન ટળી ગયો
પ્રાયશ્ચિત્તે ભુલમાં તારો સ્વભાવ કોઈ કળી ગયો
મુશળધાર વરસાદે મારો પ્રેમ-પત્ર પલળી ગયો
રક્ત તરબોળ લાશ નિરખી માનવ ચળી ગયો
પળવારે પશ્ચિમાકાશે સોનેરી પ્રકાશ ઢળી ગયો
રળીએ રોટલો નિરાળો તેમાં લે તું મળી ગયો...
---રેખા શુક્લ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો