માણસાઈ ના દીપ

રણ ન્હાય અશ્રુથી જ્યારે

ને થોર મહીં મહીં ધ્રુજતા

સ્વપ્નાની ડાળે કાંટા ઉગતા

તડકા જાગ્યા ખીણમાં ત્યારે

શબ્દોની લઈ ઈંટ પરિંદુ ફરે

ઇમારત કાવ્યની લઈ સુતા

પ્રેમમાં લઈ અસંખ્ય દિવેટ

માણસાઈ ના દીપ જ્લાવતા

----રેખા શુકલ